DZIALALNOSC

  Studium Filozoficzno-Etyczno-Społeczne im. Jana Pawła II w Paryżu

przy Polskiej Misji Katolickiej we Francji

         Studium Filozoficzno-Etyczno-Społeczne im. Jana Pawła II przy Polskiej Misji Katolickiej w Paryżu powstało w 1999 roku. Poprzedziło je zorganizowanie w czerwcu 1998 roku specjalnego „tygodnia filozoficznego” w Paryżu i Troyes (z inicjatywy ks. W. Gronowicza i ks. W. Szuberta). Wykłady z dziedziny filozofii, etyki i życia społecznego (polityki) miały miejsce równolegle w dwóch miastach – Troyes i Paryżu. Prowadzili je wykładowcy z KUL-u, z inspiracji i pod kierunkiem W. Dłubacza – autora programu. Cieszyły się bardzo wielkim zainteresowaniem słuchaczy. Na ich prośbę W. Dłubacz opracował program przyszłych ewentualnych wykłądów (spotkań). Rozpoczęły się także starania o powstanie ośrodka mającego charakter studium filozoficzno-etyczno-społecznego opartego o wykładowców z KUL-u (Lubelskiej Szkoły Filozoficznej). Po rocznych staraniach uzyskano zgodę Senatu uniwersytetu. Na organizatora i kierownika Studium wyznaczono ówczesnego dr W. Dłubacza, pracownika Wydziału Filozofii KUL. Opracował on program dwuletnich zajęć, w trybie wieczorowym. Zorganizowano punkt informacyjny (sekretariat) przy parafii, utworzono stale powiększaną bibliotekę (filozoficzną), gościny Studium użyczyło Polskie Seminarium w Paryżu. Zainteresowanie Studium było ogromne. Po rozmowach kwalifikacyjnych, na pierwszy rok przyjęto ponad 120 osób. Z kolei podjęto starania o otwarcie możliwości formalnego studiowania na KUL dla zainteresowanych filozofią, uwieńczone powodzeniem. Bardzo wielu uczestników Studium podjęło studia w trybie eksternistycznym na Wydziale Filozofii w KUL. W Paryżu powstał więc punkt konsultacyjny tego Wydziału. Zainteresowanie młodzieży tą formą studiowania stale rosło. Wtedy PMK na użytek Studium udostępniła swój ośrodek Przemienienia Pańskiego im. A. Frąckowiak. Tu przeniosła się biblioteka Studium, zaczęły odbywać się różne spotkania (imprezy) towarzyszące aktywności akademickiej, takie jak np. inauguracje roku zajęć, akademie, sympozja, konferencje, spotkania opłatkowe, czy  Letnie Uniwersytety Filozoficzne. Wraz z rozwojem Studium pojawiły się więc nowe inicjatywy. Zawiązano między innymi Stowarzyszenie Przyjaciół Filozofii Klasycznej (Assossacion des Amies de la Philosophie Classique), gromadzące absolwentów Studium i studentów filozofii. Zaczęto organizować tzw. wykłady otwarte dla wszystkich zainteresowanych (cykl „Prawda bliska życiu”), wystawy, tematyczne („naukowe”) zwiedzanie Paryża, okolicznościowe akademie; wydawać broszury, serię wydawniczą Wykłady Paryskie, książki-albumy. Zaczęto organizować coroczne międzynarodowe sympozja naukowe (filozoficzne), w tym także wyjazdowe – między innymi w Anglii, Grecji, Italii, Polsce. Dotychczas odbyło się ich kilkanaście. Tytułem przykładu można tu wymienić zorganizowany w lipcu 2005 roku Letni Uniwersytet Filozoficzny, w którym uczestniczyło 50 osób z 5 krajów Europy. Z czasem rośnie więc zainteresowanie aktywnością ośrodka, także osób starszych, dlatego powstaje tzw. Uniwersytet Otwarty. Z kolei studenci filozofii finalizują swoje studia, uzyskując tytuły magistrów. Spośród nich szereg osób zapisuje się na studia doktoranckie (w trybie niestacjonarnym). Wraz ze zwiększającą się liczbą absolwentów, rośnie zainteresowanie studiami podyplomowymi. Dlatego ośrodek organizuje możliwości dalszego kształcenia w postaci Podyplomowego Europejskiego Studium Samorządowego, Studium Asystenta Managera, Studium Asystenta Seniora, Studium Architektury Ogrodów, Wnętrz i Florystyki, Studium Retoryki Stosowanej. Utworzono także Instytut Filozofii Klasycznej, skupiający kilkanaście osób pragnących zajmować się propagowaniem i rozwijaniem filozofii w duchu klasycznym (mądrościowym). W ten sposób powstał cały ośrodek naukowo-kulturalny, tworzony społecznie, oparty głównie na dobrej woli, pasji i zaangażowaniu uczestników. Na przestrzeni tych lat, w ramach różnego rodzaju spotkań, zajmowano się problematyką filozoficzną (metafizyczną), teologiczną, etyczną, społeczno-polityczną, refleksją nad współczesną kulturą i różnymi jej dziedzinami (nauką, religią, sztuką, ekonomią) oraz zdobywano określone kwalifikacje zawodowe.

         Dotychczas przewinęło się przez niego ponad 1000 osób, ukończyło dwuletnie Studium ponad 700 osób, uzyskało dyplomy magisterskie i inne wieleset osób, na studiach doktoranckich studiuje kilkanaście osób, studia „podyplomowe” realizuje około 100 osób. W ten sposób w łonie polskiej emigracji we Francji powstało „nowe” środowisko polonijne. Nie zamyka się ono jednak w swoim gronie, lecz nawiązuje relacje współpracy z różnymi instytucjami francuskimi, organizując wspólne spotkania, dyskusje i konferencje (sympozja). Przyczynia się to do wzajemnego poznania się i pogłębionej integracji Polaków ze społeczeństwem francuskim. Trzeba przyznać, że pomysłodawcą, inspiratorem, „pierwszym motorem” wszystkich tych przedsięwzięć był i jest prof. Włodzimierz Dłubacz. Bez jego zaangażowania, idei i troski – a kierował wszystkim z dalekiego Lublina – te dzieła by nie powstały. Przy okazji należy podkreślić fakt, że wszystko to stanowi znakomitą promocję KUL-u i kultury polskiej (w szczególności naukowej) poza granicami Ojczyzny.

         Aktywność Studium doskonale wpisuje się w działalność Polskiej Misji Katolickiej we Francji. Powstały Ośrodek zapewnia formację młodej inteligencji na poziomie uniwersyteckim. Wykształceni młodzi ludzie mogą bez kompleksów włączyć się w toczący się międzykulturowy i międzyreligijny dialog, znając swoją wartość i doceniając wielkość kultury europejskiej (chrześcijańskiej i polskiej). W ten sposób rośnie znaczenie polskiej emigracji we Francji.